Στην γερμανική κατοχή πολλές οικογένειες φεύγουν από το χωριό και πηγαίνουν στην Μακεδονία, όπου έβρισκε κανείς πιο εύκολα φαγητό. Η ανάπτυξη στο χωριό ξεκίνησε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι έχθρες μεταξύ ντόπιων και προσφύγων ξεχάστηκαν αφού ο φόβος ενώνει τον άνθρωπο και ο εχθρός ήταν πλέον ο Γερμανός. Οι πρόσφυγες της Λαμψάκου πήραν στα χέρια τους την κατάσταση και αποφάσισαν να καλυτερέψουν οι ίδιοι την ζωή τους.

Προφορική μαρτυρία από Κώστα Σουγιουλτζή, πρόσφυγα 2ης γενιάς

  • Μεταπολεμικη διασκεδαση
  • “Δεν θελανε να μαθουμε Τουρκικα”
  • Tα εθιμα, τα παιδικα παιχνιδια και η κουζινα της Λαμψακου
  • Η παραδοση των ουζερι της Ν.Λαμψακου
  • Θελαμε να τους εκσυγχρονισουμε!
  • Kαλη Πατριδα…
  • Tι διαφορα ειχαν οι ανθρωποι παλαιας κοπης;
  • Τα εθιμα στο γαμο
  • Τα σπιτια του νεου οικισμου

Leave a Reply

Your email address will not be published.

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>