Η ελληνική κοινότητα είχε το δικό της χαμάμ και το δικό της σχολείο, ένα πέτρινο διώροφο κτίσμα. Είχε επίσης και παρθεναγωγείο για τα κορίτσια. Οι μαθητές παρακολουθούσαν την βασική εκπαίδευση, που θεωρούνταν ότι είναι μέχρι τρίτη Δημοτικού. Για περαιτέρω σπουδές έπρεπε να πάνε απέναντι στην Καλλίπολη ή στην Κων/πολη. Στο σχολείο μάθαιναν να είναι περήφανοι για την αρχαία ιστορία της Λαμψάκου και μάλιστα την ημέρα θανάτου του φιλοσόφου Αναξαγόρα είχαν σχολική αργία.
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης, γραπτή μαρτυρία του Κουκουλήθρα Κυριάκου, πρόσφυγα Λαμψάκου πρώτης γενιάς. Αρχείο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών- προφορική μαρτυρία από Γιάννη Μπουσμούρη
Η παιδεία είναι δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους.
Πολύ ενδιαφέρον, συγχαρητήρια!