Μαζί με τον λαμψακηνό Ισμαήλ Ακτουνγκ ανακαλύπτουμε την μικρασιατική Λάμψακο.

Όπως σε όλες τις μικρασιατικές πολεις έτσι και στην Λάμψακο ήταν πλήρης ο διαχωρισμός των Ελλήνων από τον τούρκικο πληθυσμό, τουλάχιστον όσο αφορά τις κατοικίες τους. Ο ελληνικός ρωμιομαχαλάς βρίσκοταν κοντά στην παραλία. Ο τουρκομαχαλάς ήταν σχεδόν διπλάσιος από τον ελληνικό και βρίσκοταν στην εσωτερική περιοχή και προς την ανατολική πλευρά. [1]

Στο κέντρο της πόλης βρισκόταν η κεντρική πλατεία, που είχε δύο χάνια και καφενεία και εκεί σύχναζαν αποκλειστικά οι Τούρκοι. Γύρω από την πλατεία απλώνονταν η αγορά της Λαμψάκου, στην οποία υπήρχαν ανάμικτα μαγαζιά Ελλήνων και Τούρκων. Οι Έλληνες είχαν τα ηνία του εμπορίου στην πόλη. Όπως και σε όλη την Μ. Ασία οι Έλληνες συνήθως ήταν φουρνάρηδες, τσαγκάρηδες, χτίστες και γενικά είχαν την αποκλειστικότητα σε όλα τα μικροεπαγγέλματα.Η ελληνική κοινότητα είχε το δικό της χαμάμ και το δικό της σχολείο, ένα πέτρινο διώροφο κτίσμα. Είχε επίσης και παρθεναγωγείο για τα κορίτσια.