Σήμερα το Lapseki είναι μια πόλη 12.000 κατοίκων, η οποία αποτελεί γέφυρα μεταξύ Ευρωπαϊκής Τουρκίας και Μικράς Ασίας. Διατηρεί ακόμα και σήμερα το αρχαίο της όνομα, αποδίδοντας τιμές στην πριγκίπισσα Λαμψάκη.

Τα περισσότερα σπίτια του ρωμιομαχαλά έχουν καταστραφεί μετά από εργασίες διάνοιξης δρόμων που έγιναν στο χωριό, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του την δεκαετία του ΄70. Όλα σχεδόν τα παλιά δημόσια ελληνικά κτίρια έχουν κατεδαφιστεί. Το ίδιο και το χαμάμ και η εκκλησία.  Τα τελευταία 10 χρόνια η Λάμψακος είναι χαρακτηρισμένη ως διατηρητέο μνημείο και δεν επιτρέπεται να κατεδαφιστεί κανένα παλιό κτίριο, τούρκικο ή ελληνικό, εκτός και αν υπάρχει κίνδυνος να γκρεμιστεί. Στα σπίτια των Ελλήνων μένουν πλέον Τούρκοι, κυρίως πρόσφυγες μουσουλμάνοι από την Ελλάδα.

Από το νέο λιμάνι που χτίστηκε, πηγαινοέρχονται κάθε μισή ώρα φερι μποτ από και προς την Καλλίπολη, συνδέοντας τις δυο ηπείρους. Οι κάτοικοι του Lapseki ασχολούνται κατά 70% με την γεωργία και 3% με την αλιεία. Το υπόλοιπο ποσοστό αποτελείται από δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Οι νέες καλλιέργειες είναι τα ροδάκινα και το κεράσι τα οποία εξάγουν σε όλη την Ευρώπη αλλά κυρίως σε Αμερική και Αγγλία.  Η παλαιά συνήθεια παραθερισμού υπάρχει ακόμη, αφού οι Λαμψακηνοί Τούρκοι μένουν στην Κων/πολη και επιστρέφουν το καλοκαίρι στο χωριό για να κάνουν τις διακοπές τους. Τότε ο πληθυσμός φτάνει τις 20.000.