Την δεκαετία του ΄70, μια ομάδα Λαμψακηνών αποφάσισε να ταξιδέχει με τους ηλικιωμένους γονείς της μέχρι την παλιά Λάμψακο. Οι συγχωριανοί τους τους απέτρεπαν από το να πάνε στην Τουρκία, γιατί φοβόντουσταν πως θα τους αντιμετωπίσουν οι Τούρκοι. Τα στερεότυπα ακόμα καλά κρατούσαν. Οι πρόσφυγες πρώτης γενιάς πήγαν, αναγνώρισαν το χωριό τους και τα σπίτια τους, συνάντησαν παιδικούς φίλους και έτυχαν θερμής υποδοχής από τους ντόπιους.

Προφορική μαρτυρία από Ελένη Ευθυμιάδη, Σεβαστή Μπουσμούρη, Χαράλαμπο Γκουράνη.