Οι πρώτοι κάτοικοι της Λαμψάκου τηρούσαν τα έθιμα τους και τα πανηγύρια τους και χαρακτηριστικό είναι ότι αναπολούσαν συνεχώς την παλιά πατρίδα. Όταν τσούγκριζαν δεν έλεγαν στην υγεία σου, αλλά «Καλή Πατρίδα» Επειδή είχαν εκδιωχθεί μια φορά το 1915 και ξαναγύρισαν στα σπίτια τους, πίστευαν ότι το ίδιο θα συμβεί και σε αυτήν την περίπτωση. Γι΄ αυτό τον λόγο είχαν την αίσθηση του «προσωρινού» και δεν επένδυαν στην ανάπτυξη του χωριού. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος πρόσφυγας 1ης γενιάς αποφασίζει να γυρίσει στο χωριό για να δει αυτά που αναπολεί; Ο Γιάννης Κιουτσούκης, από το Πλαγιάρι, μας εξιστορεί την ιστορία του πατέρα του.

Προφορική μαρτυρία από Σεβαστή Μπουσμούρη,Χαράλαμπος Γκουράνης, Μάρθα Ζησίδη, Γιάννης Κιουτσούκης